Psychoterapia Gestalt - Jednym z podstawowych założeń terapii Gestalt jest twierdzenie, że każdy człowiek posiada potencjał do rozwoju i możliwość efektywnego funkcjonowania w środowisku, jeśli tylko jest świadomy co dzieje się w nim samym oraz w jego otoczeniu. Jej głównym celem jest zatem odblokowanie potencjału i poprawa funkcjonowania danej osoby poprzez pogłębienie jej samoświadomości.

Kluczowym pojęciem w terapii Gestalt jest “całość”, bowiem każdy psycholog Gestalt głosi, iż całość to, coś więcej niż tylko suma poszczególnych części. Wobec tego, człowiek jest tutaj rozumiany jako pewnego rodzaju psychofizyczna całość.
W psychoterapii Gestalt bardzo istotna jest również podmiotowość człowieka. Terapeuta w trakcie spotkań zachęca klienta do podejmowania świadomych wyborów i brania odpowiedzialności za własne działania.

Warto zauważyć, iż w tym nurcie terapeutycznym w przeciwieństwie do terapii psychodynamicznej czy poznawczo behawioralnej stosuje się określenie “klient”, a nie “pacjent”. Osoba biorąca udział w terapii Gestalt jest aktywnym uczestnikiem procesu terapeutycznego, a nie biernym chorym. Nie występuje tutaj również asymetria ról (terapeuta/lekarz-pacjent), istnieje natomiast relacja oparta na równych warunkach (człowiek-człowiek).

Psychoterapia systemowa - terapia systemowa, zajmuje się leczeniem całego systemu. Zależy to od środowiska, w którym dany pacjent przebywa. Najczęstszą formą tej terapii jest terapia rodzinna.

Skupia się ona na oddziaływaniu na siebie wzajemnie jej członków .
Terapia systemowa jest jedną z kilku metod psychoterapeutycznych. Opiera się ona na założeniu, że problemy pacjentów wynikają z zakłóconej relacji w rodzinie. Poszczególne jednostki oddziaływają na siebie w taki sposób, że wpływają na pojawianie lub pogorszenie się objawu danej osoby. Pacjenci często nie są świadomi, że ich więzi rodzinne wpływają na ich zaburzenie, często niezwiązane stricte z systemem.

Głównym założeniem terapii systemowej jest stabilność systemu rodzinnego. Ma zapewnić swoim członkom poczucie trwałości, ale jednocześnie musi być elastyczny, aby dostosować się do zmiennych okoliczności i warunków np. pojawienia się dzieci, utrata kogoś bliskiego. Jeśli system nie może sobie z tym poradzić, często dochodzi do zaburzeń członków rodziny. Może on dotykać pojedyncze osoby, jak również kilka z nich. Przybiera różną formę „choroby”, ale najczęściej dochodzi wtedy między członkami systemu do kłótni, spięć i innych dysfunkcji.

Terapia systemowa jest całościowym spojrzeniem na wszystkich członków rodziny. W sytuacji kiedy np. dziecko ma zaburzenia odżywiania, terapeuta systemowy zbiera wszystkie informacje o rodzinie i szuka źródła problemu, a następnie proponuje sposoby na rozwiązanie kryzysu. Często dany objaw dziecka wynika z nieprawidłowej relacji rodziców np.: konfliktowej. Potomek, mimo że nie musi być włączony do kłótni, denerwuje się sytuacją rodziców. Często jego pojawiające się zaburzenia skupiają całą uwagę mamy i taty na siebie. Dzięki temu ich spór odsunięty jest na „dalszy plan”, albo nawet dla dobra dziecka dochodzi do pogodzenia się. Nie jest to świadome działanie małoletniego, ale mimo tego jest to rodzaj pomocy dla rodziny.

Psychoterapia skoncentrowana na rozwiązaniach - Terapia skoncentrowana na rozwiązaniach to podejście terapeutyczne, które skupia się na znalezieniu i wykorzystaniu rozwiązań, zamiast koncentrować się na problemach i przyczynach problemów. Celem TSR nie jest samo rozwiązywanie problemów, a tworzenie i szukanie rozwiązań problemów. Jest to podejście terapeutyczne, które skupia również się na poszukiwaniu i wykorzystaniu mocnych stron oraz zasobów klienta. Ma charakter krótkoterminowy, co w praktyce oznacza, że dąży do jak najszybszego osiągnięcia celu klienta.
Terapia skoncentrowana na rozwiązaniach opiera się na założeniu, że każdy klient ma w sobie zasoby, które mogą pomóc mu w rozwiązaniu napotkanej trudności. Terapeuta pomaga klientowi odkryć te zasoby i wykorzystać je, aby uzyskać cel.

W tym podejściu to klient jest ekspertem od własnego życia, terapeuta koncentruje się na potrzebach klienta, na jego mocnych stronach i zasobach. Psycholog pomaga zidentyfikować klientowi to co działa, oraz to co nie działała, inaczej mówiąc jakie działania pomagają, służą klientowi.

W nurcie TSR stosuje się wiele technik, które pomagają klientowi skoncentrować się na przyszłości i teraźniejszości.

Najważniejsze założenia Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach

Podejście Skoncentrowane na Rozwiązaniach opiera się na tak zwanej filozofii centralnej.

Jeśli coś działa, rób tego więcej.
Jeśli coś nie działa, rób coś innego.
Jeśli coś się nie zepsuło, nie naprawiaj.
Nie komplikuj. Życie jest proste.

Psychoterapia Psychodynamiczna

Terapia psychodynamiczna to jeden z popularniejszych obecnie nurtów terapeutycznych. Praca polega na indywidualnym lub grupowym, bezpośrednim kontakcie, podczas którego pacjent swobodnie wnosi ważne dla siebie problemy, rolą terapeuty natomiast jest dokonywać klaryfikacji, konfrontacji i interpretacji tego, co wnosi pacjent oraz tego, jaka relacja tworzy się między pacjentem a terapeutą podczas sesji. Terapia jest przeznaczona do leczenia zaburzeń osobowości, a jej celem jest uzyskanie przez pacjenta satysfakcji z życia, z siebie, z relacji, ustabilizowanie afektu, stawianie realistycznych celów oraz motywacja do ich osiągania.

Na czym polega terapia psychodynamiczna?

W trakcie terapii psychodynamicznej terapeuta nie narzuca pacjentowi tematu rozmowy, jest neutralny – spotkania zaczynają się od omówienia treści, które wnosi pacjent. Dla wielu osób może to być bardzo trudne, jednakże w przypadku psychoterapii psychodynamicznej niezwykle istotne jest to, jakimi treściami pacjent dzieli się z terapeutą. Wśród podstawowych założeń tego nurtu terapeutycznego jest to, że różne występujące u ludzi dolegliwości mają swoje źródło w nierozwiązanych, zazwyczaj nieuświadamianych sobie konfliktach wewnątrzpsychicznych. Celem terapii psychodynamicznej jest poszukiwanie przyczyn tego rodzaju konfliktów, a następnie wspólne z terapeutą przepracowywanie ich, co ma prowadzić do poprawienia samopoczucia i funkcjonowania pacjenta.
Terapia ta, to nie jak się powszechnie wydaje „terapia na kozetce”. Terapeuta wraz z pacjentem siedzą ze sobą twarzą w twarz , a psychoterapeuta analizuje nie tylko to, co mówi pacjent, ale i jego mowę ciała, afekt. Znaczenie w psychoterapii psychodynamicznej mają nawet takie aspekty, jak to, czy pacjent przychodzi na spotkania punktualnie.

Kiedy warto podjąć terapię i dla kogo jest przeznaczona?

Psychoterapii psychodynamicznej podlegają osoby od adolescencji, czyli około 12/13 roku życia do 60 roku życia. Jest przeznaczona dla osób, które na co dzień doświadczają braku satysfakcji z życia, znacznego niepokoju i różnych trudności w funkcjonowaniu, problemów w związkach, przyjaźniach, pracy zawodowej, tracących sens życia, z obniżonym poczuciem wartości, niezdolnością do tworzenia stabilnych i satysfakcjonujących relacji, ale i pacjentów z rozmaitymi zaburzeniami psychicznymi. Ten rodzaj terapii pomagać może w przypadku m.in. zaburzeń depresyjnych, zaburzeń lękowych, zaburzeń odżywiania czy zaburzeń osobowości.

Jak długo trwa terapia psychodynamiczna?

Jednym z podstawowych pytań tych pacjentów, którzy mają zacząć uczęszczać na psychoterapię jest to, jak długo będzie owa terapia trwała. Terapia psychodynamiczna jest raczej dłuższym procesem – zajmować może nawet kilka lat. Dokładny czas jej trwania jest oczywiście trudny do przewidzenia na początku terapii i stanowi to raczej kwestię indywidualną. Spotkania z terapeutą odbywają się typowo 1 do 2 razy w tygodniu, czas poszczególnych z nich wynosi z kolei około 50 minut.
Niektórzy pacjenci mogą być zniechęci tym, że terapia psychodynamiczna może trwać przez nawet kilkadziesiąt miesięcy. Z drugiej jednak strony warto wziąć pod uwagę to, że jej ostatecznym celem ma być trwała zmiana osobowości, dzięki której poprawiać się może samopoczucie pacjenta, jak i jego codzienne funkcjonowanie. Aby jednak tego rodzaju zmiana mogła zajść, potrzebny jest po prostu czas.